« σαν πρόκες να καρφώνονται οι λέξεις»
Φέτος συμπληρώνονται100 χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου ποιητή και στοχαστή Μανόλη Αναγνωστάκη, η ποίηση του οποίου έχει τη δύναμη να αφυπνίζει και να συγκινεί με την ένταση, τη λιτότητα και τη δυναμική της σκέψης του.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 10 Μαρτίου 1925. Η καταγωγή του πατέρα του Ανέστη ήταν από τα Ρούστικα Ρεθύμνου. Εμφανίστηκε στο λογοτεχνικό προσκήνιο αρκετά νέος, εν μέσω Κατοχής και σταμάτησε συνειδητά να γράφει ποίηση μετά το 1971, σε ηλικία μόλις 46 ετών. Πέθανε στην Αθήνα, σε ηλικία 80 ετών, τα ξημερώματα της Πέμπτης 23 Ιουνίου 2005.
Ο Μ. Αναγνωστάκης θεωρείται από τους κορυφαίους ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς (γενιά του ‘50), η οποία σμιλεύτηκε μέσα από τα ιστορικά βιώματα και τραύματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, της κατοχής, του εμφυλίου και των πολιτικών διώξεων που ακολούθησαν. Στους στίχους του αποτυπώνεται η φρίκη του πολέμου, ο θάνατος και η πολιτική βία της εποχής, και ταυτόχρονα η πίστη του για ένα καλύτερο κόσμο.
Κατά τη διάρκεια της επταετίας αναπτύσσει έντονη αντιδικτατορική δράση και συνεχίζει να γράφει για τη λογοτεχνία και την κοινωνικοπολιτική κατάσταση, με αποκορύφωμα τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στη σύνταξη και κυκλοφορία του συλλογικού τόμου «Δεκαοκτώ Κείμενα».
Το έργο του Αναγνωστάκη άνοιξε ένα διάλογο με την ιστορία, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Οι ανησυχίες του για τη δημοκρατία, την κοινωνική αδικία και την ευθύνη του ατόμου απέναντι στην ιστορία παραμένουν διαρκώς επίκαιρες. Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά…
Τετάρτη 20 Αυγούστου στις 20.30 στο Λαογραφικό Μουσείο Νεάπολης σκύβουμε με προσοχή και ενσυναίσθηση στο λόγο του ποιητή μέσα από τις αναγνώσεις φίλων και μελών της ΠΛΕΑΜ των ποιημάτων του και τη μουσική απόδοση αυτών από τον χαρισματικό κιθαρίστα και τραγουδιστή Γιάννη Κασσωτάκη!
Με περίσκεψη, με περισυλλογή, με ευθύνη, όπως «προστάζει» η διεθνής συγκυρία και θα επιθυμούσε ο ποιητής!